Wat als de barrières tussen publiek en muziek worden geslecht?  Als de grens tussen

publiek en muziek vervaagt en de zintuigelijke ervaring het overneemt? Als de zintuigen

worden verscherpt en de ervaring wordt opengebroken?  Als muziek gaat over grenzen

verleggen en grenzen doorbreken?

 

De voorstelling is ontstaan vanuit een zoektocht naar een diepere ervaring van zowel de omgeving als het eigen innerlijk. Een wandeling in de natuur, in een park of bos, maakt zo’n diepere ervaring mogelijk. Het verzet de gedachten, zet de zintuigen open, maakt gevoelens los en richt de blik naar binnen. Maar, tegelijkertijd wordt deze diepere ervaring constant verstoord. En worden we afgeleid door lawaai en drukte rondom en het gejaag van gedachten en gewoel van gevoelens binnenin. 

 

Vandaar deze performance NOT A WALK IN THE PARK. Toon neemt gedurende drie avonden zijn publiek, beperkt tot een twintigtal genodigden, op wandel door een gemaakt bos in een huiskamer in de stad. Samen met zijn publiek geniet hij van de natuur, die keer op keer verstoord wordt, maar misschien lukt het om samen tot een diepere ervaring te komen.

 

De toeschouwer wordt uitgenodigd om te kijken, te luisteren en te voelen. En om op te gaan in de muzikale ervaring en te beleven. Om beter te luisteren, om werkelijk ondergedompeld te worden in de muzikale ervaring, wordt het publiek zelfs even geblinddoekt tijdens de performance. Maar er gebeurt ook méér dan enkel spelen voor publiek. De toeschouwer wordt uitgenodigd om te doen en mee te spelen. Om deel te nemen aan deze interactieve performance en mee te creëren. Wie wil, kan zo sinustonen besturen of via elektromagnetisme met geluidsgolven spelen en zo met Toon in interactie gaan.