‘Deze klankinstallatie nodigt uit om te luisteren.

Honderd grammofoonhoorns hangen, staan en liggen op verschillende hoogtes. Vanop afstand is het geroezemoes van stemmen te horen. Dichterbij bakenen de hoorns ieder een eigen ruimte af. Je kan deze ruimte betreden door eronder te gaan staan, klimmen, zitten, knielen of liggen. Binnenin de eigen ruimte van elke hoorn krijg je het persoonlijke verhaal te horen van een stem. Deze stem vertelt dit eigen verhaal in zijn of haar moedertaal. Dat je de stem niet kan begrijpen doet er niet toe. Je laat je meevoeren door de intimiteit van de bekentenissen, door de klank van de stem, door de emoties van de verteller. Je luistert. Je laat los om betekenis te zoeken, te analyseren en te oordelen. Je hoort. Je wordt je bewust van de hoorn, zijn textuur en kleur, en van de stem, zijn intonatie en klankkleur.

De hoorn resoneert die stem. Honderd hoorns resoneren honderd stemmen. Elke hoorn is identiek maar niet helemaal. Elke stem is anders maar niet helemaal. Resonantie verbindt.’