‘...Uit deze selectie van werken spreekt Toons voorliefde voor moderne en hedendaagse klarinetmuziek. Hij schuwt daarbij ook de vernieuwende, experimentele en moeilijk toegankelijke stukken niet. integendeel, hij heeft zich de vaak niet-alledaagse, uitdagende en veeleisende technieken eigen gemaakt.

Muzikaliteit is echter de essentie voor en van Toon. Schumann’s Fantasiestücke worden dan ook als een rode draad doorheen de avond geweven. Op deze drie momenten worden technieken, geluidseffecten, videomontages achterwege gelaten, en draait het om het spel tussen piano en klarinet, tussen muzikanten, en de muzikale dialoog met het publiek.

Toon smeedt al deze elementen tot één totaalervaring. Ieder stuk krijgt een eigen, strakke uitwerking. Tegelijkertijd volgen de stukken elkaar naadloos op in één vloeiende continue belevenis. Als een volleerd architect doorziet Toon de gelaagdheid van de stukken en bouwt daarmee de overgangen ertussen. Hij creëert een simultaan ruimtetijdcontinuüm met klank en beeld.‘